Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Duo Reges: constructio interrete. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit.
Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Non potes, nisi retexueris illa.
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.

Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus? Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.
Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus.
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Et quidem, inquit, vehementer errat;
Ut aliquid scire se gaudeant?

Utrum enim sit voluptas in iis rebus, quas primas secundum naturam esse diximus, necne sit ad id, quod agimus, nihil interest.

An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?

Mihi enim satis est, ipsis non satis. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Erat enim Polemonis. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.

An eiusdem modi?: Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;
Istic sum, inquit.: In schola desinis.
Audeo dicere, inquit.: At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.
Haec dicuntur inconstantissime.: Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Atque haec contra Aristippum, qui eam voluptatem non modo
summam, sed solam etiam ducit, quam omnes unam appellamus
voluptatem.

Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se
acupenserem maenae non anteponere.