Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork Zenonem roges; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Duo Reges: constructio interrete. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.
Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Bork: Nescio quo modo praetervolavit oratio.
Ita prorsus, inquam;: Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum.

Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.

Satis est ad hoc responsum. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Ratio ista, quam defendis, praecepta, quae didicisti, quae
probas, funditus evertunt amicitiam, quamvis eam Epicurus,
ut facit, in caelum efferat laudibus.

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Sed tamen intellego quid velit.
Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.
Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Nam quid possumus facere melius?