Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Suo genere perveniant ad extremum; Polycratem Samium felicem appellabant. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Et quidem, inquit, vehementer errat;

Quae quidem adhuc peregrinari Romae videbatur nec offerre
sese nostris sermonibus, et ista maxime propter limatam
quandam et rerum et verborum tenuitatem.

Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus,
inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.

Dici enim nihil potest verius.
Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;
Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet.
Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
Non est igitur voluptas bonum.
Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest.

Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.
Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est.

Etsi dedit talem mentem, quae omnem virtutem accipere posset, ingenuitque sine doctrina notitias parvas rerum maximarum et quasi instituit docere et induxit in ea, quae inerant, tamquam elementa virtutis.

Duo Reges: constructio interrete.

Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Tubulo putas dicere?

Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Ego vero isti, inquam, permitto. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Quis istum dolorem timet?: Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Bork: An tu me de L.
Bork: Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;