Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Tubulo putas dicere? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.

Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?

Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.

Necesseque est, si quis sibi ipsi inimicus est, eum quae
bona sunt mala putare, bona contra quae mala, et quae
appetenda fugere, quae fugienda appetere, quae sine dubio
vitae est eversio.

Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id
deseruit.

Quod autem ea, quae ad naturam accommodata et per se assumenda esse dicunt, non adiungunt ad finem bonorum, desciscunt a natura et quodam modo sunt non dissimiles Aristonis.

Bork

Duo Reges: constructio interrete. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Collatio igitur ista te nihil iuvat. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?

Itaque fecimus.: Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum?
Bork: Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.