Quid, quod res alia tota est?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Duo Reges: constructio interrete. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Illi enim inter se dissentiunt. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;

Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Beatus sibi videtur esse moriens.

Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur
persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et
Polemonis docet.

Quis istud possit, inquit, negare?

Itaque fecimus.: Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
Equidem e Cn.: Etiam inchoatum, ut, si iuste depositum reddere in recte factis sit, in officiis ponatur depositum reddere;
Recte dicis;: Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Eam stabilem appellas.: Hoc simile tandem est?
Quibusnam praeteritis?: Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.

Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.
Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.
Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?