Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Quo modo autem philosophus loquitur? Duo Reges: constructio interrete. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Illa tamen simplicia, vestra versuta. Non est igitur voluptas bonum.

Primum enim, si vera sunt ea, quorum recordatione te gaudere dicis, hoc est, si vera sunt tua scripta et inventa, gaudere non potes.

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;
Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest.

Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.
Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus?
Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.
Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.

Quis istum dolorem timet? Erit enim mecum, si tecum erit. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.

Falli igitur possumus.: Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.
Scrupulum, inquam, abeunti;: Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur.
Bork: Bork
Ita prorsus, inquam;: Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus;
Zenonem roges;: Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.
Bork: Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.
Restatis igitur vos;: Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.

Cur, nisi quod turpis oratio est?

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.

Nam ex eisdem verborum praestrigiis et regna nata vobis sunt
et imperia et divitiae, et tantae quidem, ut omnia, quae
ubique sint, sapientis esse dicatis.

Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea
principia, quae accepimus.