Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Duo Reges: constructio interrete. Illa tamen simplicia, vestra versuta.

Quid dubitas igitur, inquam, summo bono a te ita constituto, ut id totum in non dolendo sit, id tenere unum, id tueri, id defendere?

Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio
quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse.

Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Eam stabilem appellas.

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Venit ad extremum;

Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit.

Bork

Verum audiamus.

Pollicetur certe.

Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.

• Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
• Numquam facies.
• Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.
• Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est.
• Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Non risu potius quam oratione eiciendum? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.

Non potes, nisi retexueris illa.

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; An est aliquid, quod te sua sponte delectet?

1. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.
2. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.
3. Numquam facies.
4. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.
5. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure.
6. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.